Eπεμβάσεις ενδοκρινικής χειρουργικής

Home Χειρουργικές Επεμβάσεις Επεμβάσεις ενδοκρινικής χειρουργικής

Ο θυρεοειδής είναι ένας αδένας σχήματος πεταλούδας που βρίσκεται στη μέση του λαιμού, κάτω από τον λάρυγγα (φωνητικές χορδές) και πάνω από τα οστά της κλείδας. Ο θυρεοειδής αδένας παράγει δύο ορμόνες, την τριιωδοθυρονίνη (Τ3) και την  θυροξίνη (Τ4) που ρυθμίζουν τον τρόπο με τον οποίο το ανθρώπινο σώμα χρησιμοποιεί και αποθηκεύει την ενέργεια (μεταβολισμός). Η λειτουργία του ελέγχεται από έναν αδένα του εγκεφάλου, γνωστού ως υπόφυση. Η υπόφυση παράγει μία ορμόνη που ρυθμίζει την παραγωγή των ορμονών του θυρεοειδούς αδένα.

Υπερθυρεοειδισμός

Ο υπερθυρεοειδισμός αναφέρεται στην κατάσταση που ο θυρεοειδής αδένας υπερλειτουργεί, παράγει δηλαδή υπερβολικά μεγάλη ποσότητα ορμονών. Ο μεταβολισμός του σώματος είναι υψηλός, οδηγώντας σε εμφάνιση προβλημάτων που εκδηλώνεται με πληθώρα συμπτωμάτων.

Η πιο συχνή αιτία υπερθυρεοειδισμού είναι η νόσος Graves. Στη νόσο αυτή, το ανοσοποιητικό σύστημα παράγει αντισώματα που διεγείρουν τον θυρεοειδή αδένα να παράγει μεγάλη ποσότητα ορμονών. Η νόσος Graves είναι πιο συνηθισμένη σε γυναίκες ηλικίας 20 έως 40 ετών αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε άντρες και γυναίκες οποιαδήποτε ηλικίας. Ο θυρεοειδής αδένας διογκώνεται (βρογχοκήλη) και η μεγάλη παραγωγή ορμονών προκαλεί τα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού.

Ένας ή περισσότεροι θυρεοειδικοί όζοι (μικρά ογκίδια ή προεξοχές στο θυρεοειδή αδένα) είναι πιθανό να παράγουν υπερβολική ποσότητα ορμονών. Ο όζος αυτός χαρακτηρίζεται ως θερμός ή τοξικός όζος ενώ αν υπάρχουν πολλοί, η πάθηση ονομάζεται τοξική οζώδης βρογχοκήλη.

Φλεγμονή του θυρεοειδούς αδένα γνωστή ως θυρεοειδίτιδα, είναι πιθανό να οδηγήσει σε απελευθέρωση υπερβολικών ποσοτήτων ορμονών προκαλώντας υπερθυρεοειδισμό. Η λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα και η θυρεοειδίτιδα μετά από εγκυμοσύνη ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Η υποξία θυρεοειδίτιδα πιστεύεται ότι οφείλεται σε ιούς. Η λοίμωξη προκαλεί φλεγμονή, διόγκωση του αδένα που συνοδεύεται από πόνο και απελευθέρωση μεγάλων ποσοτήτων θυρεοειδικών ορμονών. Ο υπερθυρεοειδισμός που προκαλεί η ιoγενής λοίμωξη υποχωρεί σταδιακά και μπορεί να συνοδεύεται από μεγάλο διάστημα έλλειψης ορμονών (υποθυρεοειδισμός)

Συμπτώματα

Οι περισσότεροι ασθενείς με υπερθυρεοειδισμό έχουν συμπτώματα όπως:

  • Ανησυχία, ευερεθιστότητα, προβλήματα ύπνου
  • Αδυναμία και κούραση
  • Τρέμουλο στα άκρα (χέρια)
  • Ιδρώτας, μη ανοχή της ζέστης
  • Απώλεια βάρους παρά την φυσιολογική διατροφή
  • Αυξημένη κινητικότητα εντέρου
  • Απορρύθμιση του κύκλου στις γυναίκες ή παύση της περιόδου που μπορεί να επηρεάζει τη γονιμότητα
  • Σεξουαλική δυσλειτουργία ή αύξηση του μαστού (γυναικομαστία) στους άνδρες

Υποθυρεοειδισμός

Ο υποθυρεοειδισμός αναφέρεται στην κατάσταση που ο θυρεοειδής αδένας υπολειτουργεί, δεν παράγει δηλαδή αρκετή ποσότητα ορμονών. Στη πλειοψηφία των περιπτώσεων, ο υποθυρεοειδισμός οφείλεται σε κακή λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα και χαρακτηρίζεται ως πρωτοπαθής. Ωστόσο, υπάρχουν φάρμακα και παθήσεις που οδηγούν σε μειωμένη παραγωγή ορμονών όπως για παράδειγμα μετά από τη θεραπεία του θυρεοειδικού καρκίνου.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αιτία είναι η κακή ρύθμιση του αδένα από τον εγκέφαλο (υπόφυση), κατάσταση γνωστή και ως δευτεροπαθής υποθυρεοειδισμός. Τα συμπτώματα που προκαλεί ο υποθυρεοειδισμός οφείλονται στην έλλειψη των θυρεοειδικών ορμονών και η αντιμετώπισή του με την κατάλληλη φαρμακευτική θεραπεία οδηγεί σε σταδιακή υποχώρησή τους.

Θυρεοειδικός καρκίνος

Ο θυρεοειδικός καρκίνος αποτελεί το 3% των νέων περιπτώσεων καρκίνου ανά έτος και υπολογίζεται οτι 14 νέοι ασθενείς ανά 100.000 εμφανίζονται κάθε χρόνο. Προσβάλλει συχνότερα τις γυναίκες από τους άνδρες, σε αναλογία 3:1. Διαγιγνώσκεται πιο συχνά στις ηλικίες 45- 54 ετών και είναι πιο επιθετικός όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία του ασθενούς. Ο θυρεοειδικός καρκίνος διακρίνεται στους παρακάτω τύπους:

  • Θυλώδης (80%)
  • Θυλακιώδης (10%)
  • Μυελοειδής (5-10%)
  • Αναπλαστικός (1-2%)

Ο θυρεοειδικός καρκίνος συχνά δεν προκαλεί συμπτώματα. Όταν υπάρχουν συμπτώματα, πιο συχνό είναι μία διόγκωση στον λαιμό. Η συχνότητα εμφάνισης θυρεοειδικών όζων αυξάνεται με την ηλικία. Όζοι που μπορούν να ψηλαφηθούν δεν είναι σπάνιοι, υπάρχουν στο 75% του πληθυσμού και εμφανίζονται πιο συχνά στις γυναίκες. Λιγότερο από 1% των όζων είναι κακοήθεις.  Η γρήγορη αύξηση του μεγέθους και η εμφάνιση πόνου ή βραχνάδας υποδηλώνουν πιο συχνά κακοήθεια.

Θεραπεία

Οι περισσότεροι τύποι θυρεοειδικού καρκίνου είναι θεραπεύσιμοι. Ειδικότερα, οι πιο συχνοί τύποι, δηλαδή ο θυλώδης και ο θυλακιώδης τύπος, σε ασθενείς ηλικίας μικρότερης των 50 ετών, θεραπεύονται πλήρως σε ποσοστό 98% όταν η διάγνωση είναι έγκαιρη και εφαρμόζεται η κατάλληλη θεραπεία. Η αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα αποτελεί το βασικότερο θεραπευτικό μέσο για την αντιμετώπιση του καρκίνου του θυρεοειδούς και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι η μόνη απαραίτητη μορφή θεραπείας.

Πολυπλοκότερες χειρουργικές επεμβάσεις απαιτούνται σε περιπτώσεις εξάπλωσης του καρκίνου έξω από τον θυρεοειδή αδένα ή στις πιο επιθετικές μορφές του. Η αξιολόγηση ασθενών με ύποπτους για κακοήθεια όζους ή με γνωστό θυρεοειδικό καρκίνο πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένους χειρουργούς. Ο συνδυασμός έγκαιρης και σωστής διάγνωσης με την άρτια χειρουργική αντιμετώπιση προσφέρουν στους ασθενείς τα βέλτιστα ποσοστά ίασης.

Παραθυρεοειδείς αδένες

Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι μικροί αδένες που βρίσκονται στον λαιμό και είναι υπεύθυνοι για την ρύθμιση των επιπέδων του ασβεστίου στο αίμα. Συνήθως υπάρχουν τέσσερεις παραθυροειδείς αδένες (δύο σε κάθε πλευρά) και εντοπίζονται οπισθίως και πλάγια του θυρεοειδούς αδένα. Οι αδένες παράγουν μία ορμόνη, την παραθορμόνη.  Όταν τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα είναι χαμηλά, η απελευθέρωση της παραθορμόνης οδηγεί σε αύξηση των επιπέδων του. Η ισορροπία του ασβεστίου είναι σημαντική για την εύρυθμη λειτουργία ζωτικών οργάνων όπως η καρδιά, το νευρικό σύστημα, οι νεφροί και τα οστά.

Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός είναι πάθηση που σχετίζεται με αυξημένη παραγωγή παραθορμόνης από έναν ή περισσότερους παραθυρεοειδείς αδένες. Η απελευθέρωση μεγάλων ποσοτήτων ορμόνης στο αίμα έχει ως συνέπεια τη συνεχή απορρόφηση ασβεστίου από τα οστά οδηγώντας έτσι σε εξασθένησή τους, γνωστή ως οστεοπόρωση.

Επίσης η παραθορμόνη αυξάνει την απορρόφηση ασβεστίου από το γαστρεντερικό. Συνολικά στον υπερπαραθυρεοειδισμό, τα επίπεδα του ασβεστίου στο αίμα είναι αυξημένα. Οι νεφροί, οι οποίοι φιλτράρουν το αίμα, εκτίθενται σε αυξημένες συγκεντρώσεις ασβεστίου, γεγονός που οδηγεί σε σχηματισμό λίθων (νεφρολιθίαση). Στην πλειοψηφία των ασθενών, η αυξημένη παραγωγή παραθορμόνης αποδίδεται σε παθολογική διόγκωση ενός παραθυρεοειδούς αδένα (αδένωμα παραθυρεοειδούς). Σπανιότερα, η νόσος μπορεί να οφείλεται σε βλάβη περισσότερων αδένων (δύο, τριών ή όλων των παραθυρεοειδών).  Τέλος, σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις (λιγότερο από 1%) ο υπερπαραθυρεοειδισμός οφείλεται σε παραθυρεοειδικό καρκίνο.

Χειρουργική αντιμετώπιση

Οι ασθενείς που παρουσιάζουν συμπτώματα, είναι υποψήφιοι για χειρουργική αντιμετώπιση της νόσου. Η επέμβαση συνίσταται στην αφαίρεση του αδενώματος (ή αδενωμάτων). Το χειρουργείο αποτελεί την μόνη οριστική θεραπεία και συνδέεται με μείωση του κινδύνου νεφρολιθίασης, βελτίωση της πυκνότητας των οστών (αντιμετώπιση οστεοπόρωσης), μείωση του κινδύνου καταγμάτων και βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών.

Από τη χειρουργική θεραπεία μπορούν, υπό προϋποθέσεις, να επωφεληθούν και ασθενείς που δεν έχουν συμπτώματα αλλά παρουσιάζουν εργαστηριακά ευρήματα συμβατά με πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό. Σε περιπτώσεις παραθυρεοειδικού καρκίνου (ή σε υποψία), η χειρουργική θεραπεία είναι η μόνη αποτελεσματική αντιμετώπιση. Ο ρόλος του χειρουργείου είναι σημαντικός σε νόσο που εντοπίζεται στον λαιμό, σε πιθανή υποτροπή αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις απομακρυσμένων μεταστάσεων.  

Επινεφρίδια

Τα επινεφρίδια είναι δύο μικροί σε μέγεθος αδένες που βρίσκονται πάνω από τους νεφρούς στην δεξιά και αριστερή πλευρά του οπισθοπεριτοναϊκού χώρου. Κάθε αδένας ζυγίζει περίπου 4 γραμμάρια και παράγει τρεις ορμόνες που παίζουν σημαντικό ρόλο στη λειτουργία του ανθρώπινου σώματος.

Πιο συγκεκριμένα οι ορμόνες των επινεφριδίων καθορίζουν την ανταπόκριση του σώματος σε εξωτερικά στρεσογόνα ερεθίσματα, παίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της γλυκόζης του αίματος και την διαχείριση του λίπους, συμμετέχουν στην ρύθμιση των επιπέδων ηλεκτρολυτών όπως το νάτριο και το κάλιο καθώς και στην ρύθμιση του όγκου του αίματος (καθορίζοντας έτσι την αρτηριακή πίεση) και συντελούν στην σεξουαλική ωρίμανση ανδρών και γυναικών με την ανάπτυξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του κάθε φύλου.

Ο καρκίνος των επινεφριδίων δημιουργείται όταν τα φυσιολογικά κύτταρα των αδένων μεταλλάσσονται σε μη φυσιολογικά και χάνεται ο έλεγχος της ανάπτυξής τους.  Ο επινεφριδικός καρκίνος μπορεί να προκαλεί συμπτώματα που σχετίζονται με την μη φυσιολογικά αυξημένη παραγωγή ορμονών. Ανάλογα με τις παραγόμενες ορμόνες τα συμπτώματα μπορεί να είναι:

  • Αύξηση του σωματικού βάρους
  • Μυϊκή αδυναμία
  • Διαταραχές του ύπνου
  • Βράχος φωνής και υπερβολική ανάπτυξη τριχών, συχνότερα στο πρόσωπο
  • Διαταραχές της αρτηριακής πίεσης

Τα συμπτώματα της  νόσου είναι δυνατόν να μην σχετίζονται με την παραγωγή ορμονών:

  • Κοιλιακός πόνος με αντανάκλαση στην ράχη
  • Ανορεξία και απώλεια βάρους

Η θεραπεία του επινεφριδικού καρκίνου είναι ως επί τω πλείστον χειρουργική και αφορά στην αφαίρεση συνήθως ενός από τα δύο επινεφρίδια.

Αντιμετώπιση από τον Χειρουργό Dr Γ. Σωτηρόπουλο

  • βιογραφικο σωτηροπουλουΕπεμβάσεις θυρεοειδούς/παραθυρεοειδών αδένων με μικροχειρουργική μέθοδο για καλοήθεις και κακοήθεις νόσους
  • Ολική θυρεοειδεκτομή για βρογχοκήλη ή καρκίνο θυρεοειδούς
  • Λεμφαδενικός καθαρισμός τραχήλου
  • Ανοικτή και λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή
χειρουργος ηπατολογος
Κλείστε ραντεβού

Συμπληρώστε την φόρμα με τα στοιχεία σας και θα επικοινωνήσουμε μαζί σας