Κίρρωση ονομάζεται η σταδιακή αντικατάσταση του ηπατικού παρεγχύματος από ουλώδη ιστό και αναγεννητικούς όζους, δηλαδή εξογκώματα που προέρχονται από την αναγέννηση του κατεστραμμένου ηπατικού ιστού.  Η κίρρωση μπορεί να προέρχεται από:

• Κατάχρηση αλκοόλ: Η συχνή κατανάλωση αλκοόλ και ο εθισμός σε αυτό, είναι ο συχνότερος παράγοντας κινδύνου για κίρρωση
• Ηπατίτιδα Β ή C: Οι ιοί αυτοί προκαλούν βλάβη του ήπατος και οδηγούν σε κίρρωση
• Μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα: τα αίτια της νόσου δεν είναι πλήρως γνωστά και δεν σχετίζεται με την κατανάλωση αλκοόλ, ωστόσο οι περισσότεροι ασθενείς είναι υπέρβαροι και πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη. Η εναπόθεση λίπους στο ήπαρ ευθύνεται για την προοδευτική επιβάρυνση της λειτουργίας του οργάνου

Οι ασθενείς με ηπατική βλάβη που χρειάζονται χειρουργείο, βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση επιπλοκών που σχετίζονται με τη χειρουργική παρέμβαση και την αναισθησία, σε σχέση με ασθενείς που έχουν υγιές ήπαρ. Η εκτίμηση του κινδύνου εξαρτάται από το βαθμό της ηπατικής βλάβης (κίρρωσης), τον τύπο του χειρουργείου και το είδος της αναισθησίας.

Σημαντικό θεωρείται επομένως, πριν από τον σχεδιασμό μιας θεραπευτικής παρέμβασης, να διερευνηθεί το ενδεχόμενο ηπατικής βλάβης και να καθοριστεί ο βαθμός της. Η λεπτομερής αξιολόγηση του κιρρωτικού ασθενούς προεγχειρητικά, δίνει τη δυνατότητα ακριβούς υπολογισμού του κινδύνου για την εμφάνιση επιπλοκών και επιτρέπει παρεμβάσεις που βελτιώνουν την ηπατική λειτουργία και προετοιμάζουν τον ασθενή να ανεχθεί καλύτερα το στρες της χειρουργικής θεραπείας.

Γενική αναισθησία στον κιρρωτικό ασθενή

Η χορήγηση γενικής αναισθησίας σε ασθενείς με ηπατική βλάβη απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και καλή γνώση των ιδιαιτεροτήτων της κατηγορίας αυτής ασθενών. Στην κίρρωση, η λειτουργία των πνευμόνων είναι επηρεασμένη και δεν είναι σπάνιο οι ασθενείς να παρουσιάζουν προβλήματα στον αερισμό λόγω πλευριτικών συλλογών (συλλογή υγρού στους πνεύμονες) και πνευμονικής βλάβης (μειωμένη ικανότητα των πνευμόνων να λειτουργήσουν ομαλά).

Οι διαταραχές των ηλεκτρολυτών στο αίμα, που συνοδεύουν την ηπατική νόσο, αποτελούν ένα επιπρόσθετο πρόβλημα που απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα. Η δυσλειτουργία του ήπατος προκαλεί προοδευτική βλάβη των νεφρών. Η επιβάρυνση των νεφρών είναι ένας επιπλέον παράγοντας κινδύνου για την εμφάνιση επιπλοκών στην κίρρωση. Τέλος, ορισμένα από τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στην αναισθησία ή τη μετεγχειρητική περίοδο μπορούν να δυσχεράνουν μία επιβαρυμένη ηπατική λειτουργία.

Αξιολόγηση εγχειρητικού κινδύνου

Η κίρρωση συνοδεύεται από αυξημένο κίνδυνο διεγχειρητικών και μετεγχειρητικών επιπλοκών όπως αιμορραγία κατά τη διάρκεια του χειρουργείου ή μετά από αυτό, μετεγχειρητικών λοιμώξεων κ.α. Η λεπτομερής λοιπόν αξιολόγηση της ηπατικής λειτουργίας είναι βασικό κομμάτι του προεγχειρητικού ελέγχου. Διεθνώς έχουν αναπτυχθεί συστήματα αξιολόγησης και ταξινόμησης της λειτουργίας του ήπατος που είναι ικανά να προβλέψουν τα μετεγχειρητικά αποτελέσματα.

Η ταξινόμηση κατά Child-Pugh, το MELD και το APACHE σκορ αποτελούν καλά μελετημένα συστήματα αξιολόγησης, τα οποία στα πλαίσια μίας εξειδικευμένης φροντίδας του κιρρωτικού ασθενούς, είναι πολύτιμα στον σχεδιασμό της θεραπείας απλών αλλά και σύνθετων χειρουργικών παθήσεων.

 

Ο Χειρουργός Dr Γ. Σωτηρόπουλος αναλαμβάνει όλες τις επεμβάσεις γενικής χειρουργικής που απαιτούν εξειδικευμένη μέριμνα για τον κιρρωτικό ασθενή.