ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΔΕΝΑ

Ο πιο συνηθισμένος λόγος για ένα χειρουργείο θυρεοειδούς αδένα είναι η αφαίρεση ενός οζιδίου, το οποίο έχει βρεθεί ύποπτο με μια βιοψία αναρρόφησης με βελόνα.

Η χειρουργική επέμβαση μπορεί επίσης να συνιστάται για καλοήθεις όζους, εάν είναι μεγάλοι, αν αυξάνονται σε μέγεθος, ή, προκαλούν συμπτώματα (δυσφορία, δυσκολία στην κατάποση κ.λ.π.).

Η επέμβαση θυρεοειδούς αποτελεί επίσης μια επιλογή, όταν πρόκειται για τη θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού, για μεγάλες  βρογχοκήλες και για κάθε βρογχοκήλη, που μπορεί να προκαλεί συμπτώματα.

Όπως και σε άλλες επεμβάσεις, όλοι οι ασθενείς του Δρ Σωτηρόπουλου που εξετάζουν το ενδεχόμενο χειρουργικής επέμβασης θυρεοειδούς, αξιολογούνται προεγχειρητικά από τον χειρουργό θυρεοειδούς, με λεπτομερές ιατρικό ιστορικό και φυσική εξέταση, συμπεριλαμβανομένης της καρδιοπνευμονικής αξιολόγησης.

Ένα ηλεκτροκαρδιογράφημα και μια ακτινογραφία θώρακος πριν από τη χειρουργική επέμβαση, συχνά συνιστώνται σε ασθενείς ηλικίας άνω των 45 ετών, ή, ασθενείς που πάσχουν από καρδιακές παθήσεις.

Μπορεί επίσης να διεξαχθούν εξετάσεις αίματος, για να προσδιοριστεί αν υπάρχει αιμορραγική διαταραχή.

Στα χέρια ενός έμπειρου χειρουργού θυρεοειδούς, η επέμβαση είναι γενικά πολύ ασφαλής. Οι επιπλοκές είναι σπάνιες, αλλά οι σοβαρότεροι κίνδυνοι της χειρουργικής επέμβασης στο θυρεοειδή περιλαμβάνουν:

1. αιμορραγία τις ώρες αμέσως μετά τη χειρουργική επέμβαση, που μπορεί να οδηγήσει σε οξεία αναπνευστική δυσχέρεια.
2. τραυματισμό ενός παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου, που μπορεί να προκαλέσει προσωρινή, ή, μόνιμη βραχνάδα και πιθανόν ακόμη και οξεία αναπνευστική δυσχέρεια στην πολύ σπάνια περίπτωση, που τραυματίζονται και τα δύο νεύρα.
3. βλάβη στους παραθυρεοειδείς αδένες που ελέγχουν τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα, οδηγώντας σε προσωρινό, ή, σπανιότερα μόνιμο υποπαραθυρεοειδισμό και υπασβεστιαιμία.

Αυτές οι επιπλοκές εμφανίζονται συχνότερα σε ασθενείς με διηθητικούς όγκους, ή, εκτεταμένη εμπλοκή των λεμφαδένων, σε ασθενείς που υποβάλλονται σε δεύτερη χειρουργική επέμβαση θυρεοειδούς, και σε ασθενείς με μεγάλες βρογχοκήλες, που φτάνουν κάτω από την κλείδα στην κορυφή του θώρακα.

Γενικά, ο κίνδυνος οποιασδήποτε σοβαρής επιπλοκής θα πρέπει να είναι μικρότερος από 2%. Ωστόσο, ο κίνδυνος επιπλοκών θα είναι αυτός που θα σας πει ο χειρουργός θυρεοειδούς Dr Σωτηρόπουλος και, όχι αυτός που αναφέρεται στη βιβλιογραφία. Πριν από τη χειρουργική επέμβαση, οι ασθενείς θα πρέπει να κατανοήσουν τους λόγους της επέμβασης, τις εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας και τους πιθανούς κινδύνους και οφέλη της επέμβασης.

Μόλις συναντήσετε τον χειρουργό θυρεοειδούς Dr Σωτηρόπουλο και αποφασίσετε να προχωρήσετε σε χειρουργική επέμβαση, θα προγραμματιστεί η προεγχειρητική σας αξιολόγηση. Πριν την επέμβαση θα σας εξηγήσει τη διαδικασία και θα σας δώσει οδηγίες.

Η χειρουργική επέμβαση συνήθως διαρκεί 1½-2 ώρες, μετά από την οποία θα ξυπνήσετε σιγά-σιγά στην αίθουσα αποκατάστασης.

Ο χειρουργός θυρεοειδούς Δρ Σωτηρόπουλος προτιμά, οι ασθενείς του να περιορίζουν τις ακραίες σωματικές δραστηριότητες μετά από τη χειρουργική επέμβαση για μερικές ημέρες, ή, εβδομάδες. Αυτό συνιστάται κυρίως για τη μείωση του κινδύνου για ένα μετεγχειρητικό αιμάτωμα του αυχένα (θρόμβος αίματος) και το σπάσιμο των ραμμάτων στο κλείσιμο του τραύματος.

Αυτοί οι περιορισμοί είναι σύντομοι, συνήθως ακολουθούμενοι από μια γρήγορη μετάβαση στην απεριόριστη δραστηριότητα. Η κανονική δραστηριότητα μπορεί να ξεκινήσει την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα. Τα έντονα αθλήματα, όπως η κολύμβηση, και οι δραστηριότητες που περιλαμβάνουν ανύψωση βάρους, θα πρέπει να καθυστερούν για τουλάχιστον δέκα ημέρες, έως, 2 εβδομάδες.

Μόλις ανακάμψετε από τις επιδράσεις της χειρουργικής επέμβασης στο θυρεοειδή, θα είστε σε θέση να κάνετε ό,τι μπορούσατε να κάνετε πριν από αυτήν. Μερικοί ασθενείς γίνονται υποθυρεοειδεικοί μετά από χειρουργική επέμβαση θυρεοειδούς, όπου απαιτείται υποκατάσταση με θυρεοειδή ορμόνη. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα, αν είχατε αφαιρέσει ολόκληρο τον θυρεοειδή σας αδένα.