Υπάρχουν τρία βασικά μέρη στη θεραπεία του θηλώδους καρκίνου του θυρεοειδούς:
1. Χειρουργική επέμβαση:
Η καλύτερη θεραπεία για τον θηλώδη καρκίνο του θυρεοειδούς είναι σχεδόν πάντα η ολική θυρεοειδεκτομή (δηλαδή αφαίρεση ολόκληρου του θυρεοειδούς). Υπάρχουν μερικές πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις, στις οποίες ορισμένοι γιατροί θα αφαιρέσουν μόνο το ήμισυ του θυρεοειδούς με τον καρκίνο (λοβεκτομή θυρεοειδούς), αλλά οι περισσότεροι γιατροί προτείνουν μια ολική θυρεοειδεκτομή επειδή:
- Οι περισσότεροι θηλώδεις καρκίνοι του θυρεοειδούς είναι πολυεστιακοί (δηλαδή σε περισσότερα από ένα μέρη του θυρεοειδούς)
- Η μετεγχειρητική αφαίρεση RAI είναι πιο αποτελεσματική, εάν δεν υπάρχει φυσιολογικός θυρεοειδής ιστός για να απορροφήσει την ακτινοβολία.
- Η παρακολούθηση της υποτροπής (δηλαδή του καρκίνου που επανέρχεται) με την εξέταση της θυρεοσφαιρίνης είναι πιο ακριβής. Η θυρεοσφαιρίνη είναι μια πρωτεΐνη που παράγεται από τα κύτταρα του θυρεοειδούς, τόσο καρκινικά όσο και φυσιολογικά. Χωρίς φυσιολογικό θυρεοειδή ιστό, το επίπεδο θυρεοσφαιρίνης θα πρέπει να είναι κοντά στο μηδέν και αν αυξηθεί, είναι πιθανό ο καρκίνος να έχει επανέλθει. Εάν υπάρχει μισός φυσιολογικός θυρεοειδής αδένας, τότε τα επίπεδα είναι πιο δύσκολο να ερμηνευτούν και αν αυξηθεί το επίπεδο, δεν θα είναι σαφές εάν ο καρκίνος έχει επιστρέψει ή, αν ο φυσιολογικός λοβός του θυρεοειδούς αυξάνεται.
- Το ποσοστό υποτροπής (πιθανότητα επανεμφάνισης του καρκίνου) είναι χαμηλότερο σε ασθενείς, που είχαν ολική θυρεοειδεκτομή παρά λοβεκτομή.
Πριν από τη χειρουργική επέμβαση, θα πρέπει να γίνει χαρτογράφηση λεμφαδένων (δηλαδή εξέταση USG των κεντρικών και πλευρικών διαμερισμάτων του λαιμού), για να διαπιστωθεί εάν υπάρχουν ύποπτοι λεμφαδένες, που μπορεί να χρειαστεί να αφαιρεθούν μαζί με τον θυρεοειδή. Η πιο συνηθισμένη θέση για τους εμπλεκόμενους λεμφαδένες είναι το κεντρικό τμήμα του λαιμού (δηλαδή οι λεμφαδένες που περιβάλλουν τον θυρεοειδή).
Εάν υπάρχουν ύποπτοι όζοι στη χαρτογράφηση λεμφαδένων ή κατά την επιθεώρηση στο χειρουργείο, θα πρέπει να πραγματοποιηθεί θεραπευτική ανατομή κεντρικού λαιμού (δηλαδή αφαίρεση των λεμφαδένων του κεντρικού λαιμού). Μερικοί χειρουργοί προτείνουν την αφαίρεση όλων των λεμφαδένων του κεντρικού λαιμού, ανεξάρτητα από το εάν είναι ύποπτοι ή όχι σε μια εγχείρηση, που ονομάζεται προφυλακτική ανατομή κεντρικού λαιμού, προκειμένου να μειωθεί ο ρυθμός υποτροπής. Ωστόσο, οι περισσότεροι χειρουργοί πιστεύουν ότι η κεντρική ανατομή του λαιμού, πρέπει να γίνει μόνο εάν υπάρχουν ύποπτοι λεμφαδένες επειδή:
- Το ποσοστό υποτροπής είναι ουσιαστικά το ίδιο
- Το ποσοστό επιπλοκών είναι σημαντικά υψηλότερο σε προφυλακτικές ανατομές κεντρικού λαιμού σε σχέση με θεραπευτικές ανατομές κεντρικού λαιμού.
Εάν οι πλευρικοί λεμφαδένες του λαιμού (δηλ. οι λεμφαδένες που περιβάλλουν την καρωτιδική αρτηρία και η σφαγίτιδα φλέβα) εμπλέκονται με καρκίνο του θυρεοειδούς των θηλών, τότε θα πραγματοποιηθεί μια εγχείρηση που ονομάζεται τροποποιημένη ριζική ανατομή του αυχένα, είτε κατά τη στιγμή της ολικής θυρεοειδεκτομής, είτε στο μέλλον . Αυτή η επέμβαση περιλαμβάνει την αφαίρεση των λεμφαδένων κατά μήκος μιας πλευράς του λαιμού.
Μετά τη χειρουργική επέμβαση, αυτή η περιοχή του λαιμού είναι συνήθως μουδιασμένη για μια χρονική περίοδο, επειδή τα νεύρα στο δέρμα σε αυτήν την περιοχή αποκόπτονται σκόπιμα για την απομάκρυνση των ασθενών λεμφαδένων. Εκτός από αυτό το μούδιασμα, δεν υπάρχουν μακροχρόνιες επιπτώσεις από την αφαίρεση αυτών των λεμφαδένων.
Μερικές φορές, τόσο ο αριστερός, όσο και ο δεξιός πλευρικός λεμφαδένας εμπλέκονται με καρκίνο. Εάν συμβαίνει αυτό, τότε γίνονται τροποποιημένες ριζικές ανατομές λαιμού στη μία πλευρά και στη συνέχεια στην άλλη πλευρά μετά από περίπου 2 μήνες. Αυτή η καθυστέρηση γίνεται για να δοθεί χρόνος για την επούλωση από τη μία πλευρά, πριν από την επέμβαση στην αντίθετη πλευρά.
Η εκτέλεση της ανατομής των λεμφαδένων και στις δύο πλευρές ταυτόχρονα μπορεί να οδηγήσει σε περιττό οίδημα (πρήξιμο) της κεφαλής και του προσώπου, εάν δεν δοθεί χρόνος μεταξύ των χειρισμών για σχηματισμό εναλλακτικών οδών αίματος και ροής λεμφαδένων.
2. Καταστολή θυρεοειδικής ορμόνης:
Μετά την απομάκρυνση ολόκληρου του θυρεοειδούς, οι ασθενείς θα πρέπει να λαμβάνουν χάπια αντικατάστασης θυρεοειδικής ορμόνης (συνήθως ένα χάπι την ημέρα για το υπόλοιπο της ζωής τους), για να αντικαταστήσουν την ορμόνη που συνήθως θα παρήγαγε ο θυρεοειδής.
Σε ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς χορηγείται συνήθως μια ελαφρώς υψηλότερη δόση, από τους ασθενείς χωρίς καρκίνο του θυρεοειδούς, προκειμένου να καταστείλει ή να εμποδίσει οποιαδήποτε διέγερση για την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων του θυρεοειδούς.
Το χάπι αντικατάστασης θυρεοειδικής ορμόνης παραπλανά τον εγκέφαλο να σκεφτεί ότι παράγεται αρκετή θυρεοειδής ορμόνη από τον θυρεοειδή αδένα, επομένως διακόπτει την παραγωγή TSH του εγκεφάλου (ορμόνη διέγερσης θυρεοειδούς που συνήθως ενθαρρύνει τον θυρεοειδή να παράγει θυρεοειδή ορμόνη). Αυτό είναι σημαντικό γιατί, εάν το TSH παραμείνει σε υψηλά επίπεδα, μπορεί να διεγείρει τόσο τον υπόλοιπο φυσιολογικό θυρεοειδή, όσο και κάθε καρκίνο του θυρεοειδούς και μεταστάσεις να αναπτυχθούν και να διευρυνθούν.
Η δόση καταστολής της θυρεοειδικής ορμόνης για καρκίνο υπολογίζεται συνήθως σε 2 mcg / kg. Προκειμένου να διατηρηθεί μια δόση θυρεοειδικής ορμόνης που είναι κατάλληλη για εσάς, οι εξετάσεις αίματος για τη λειτουργία του θυρεοειδούς θα πρέπει να ελέγχονται περιοδικά. Γενικά, αυτές οι εξετάσεις αίματος γίνονται κάθε δύο μήνες μετά τη χειρουργική επέμβαση, έως ότου επιτευχθεί μια σταθερή δόση, μετά την οποία μπορεί να γίνονται λιγότερο συχνά. Ρωτήστε το γιατρό σας ποια είναι η σωστή ατομική σας δόση.
3. Χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου (RAI):
Ανάλογα με την τελική παθολογία, ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί αφαίρεση RAI ή αυτό που ορισμένοι γιατροί αποκαλούν κατάλοιπα κατάλυσης. Η χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου δεν μοιάζει με την παραδοσιακή ακτινοβολία εξωτερικής δέσμης, που μπορεί να είναι δύσκολη για τους ασθενείς. Η χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου είναι ένα χάπι που λαμβάνεται μία φορά και συνήθως προκαλεί λίγες παρενέργειες.
Σε αυτήν τη θεραπεία, το ραδιενεργό ιώδιο χορηγείται για να καταστρέψει τυχόν εναπομείναντα θυρεοειδή κύτταρα (τόσο καρκινικά όσο και καλοήθη) μετά από ολική θυρεοειδεκτομή. Η χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου δεν βελτιώνει τη συνολική εξαιρετική πρόγνωση, αλλά μάλλον μειώνει το ποσοστό υποτροπής (δηλαδή την πιθανότητα επανάληψης του καρκίνου).
Σε ασθενείς με θηλώδη καρκίνο του θυρεοειδούς μεγέθους μεγαλύτερου από 4 cm, εξωθυρεοειδή εισβολή (δηλ. καρκίνο του θυρεοειδούς που αναπτύσσεται έξω από τον θυρεοειδή σε περιβάλλοντα ιστό), καρκίνο του θυρεοειδούς στους λεμφαδένες, ή καρκίνο του θυρεοειδούς που έχει εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματος (δηλαδή μεταστάσεις) θα πρέπει να χορηγείται ραδιενεργό ιώδιο μετά από ολική θυρεοειδεκτομή.
Γενικά, οι θηλώδεις καρκίνοι του θυρεοειδούς σε μέγεθος μικρότερο από 1 cm χωρίς θετικούς όζους ή εξωθυρεοειδική εισβολή συνήθως δεν απαιτούν χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου. Ασθενείς με θηλώδη καρκίνο του θυρεοειδούς μεγέθους μεταξύ 1 και 4 cm και που είναι πολυεστιακοί, θα πρέπει να συζητήσουν με έναν έμπειρο ειδικό καρκίνου του θυρεοειδούς εάν απαιτείται ή όχι χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου.
Ευτυχώς, οι ασθενείς με θηλώδη καρκίνο του θυρεοειδούς σπάνια χρειάζονται χημειοθεραπεία ή παραδοσιακή θεραπεία εξωτερικής ακτινοβολίας.
Η εξωτερική ακτινοβολία δέσμης χρησιμοποιείται συνήθως σε περιπτώσεις όπου ο καρκίνος έχει εισβάλει σε περιβάλλοντες δομές όπως ο οισοφάγος ή ο αγωγός (π.χ. τραχεία).
Παρακολούθηση
Μετά τη χειρουργική επέμβαση, είναι σημαντικό να εξετάζεστε τακτικά για σημεία που μπορεί να έχει υποτροπιάσει. Γενικά, οι ασθενείς θα πρέπει να κάνουν εξέταση θυρεοσφαιρίνης, επίπεδο TSH και χαρτογράφηση λεμφαδένων του λαιμού κάθε 6 μήνες έως ένα χρόνο. Εάν το επίπεδο θυρεοσφαιρίνης αρχίσει να ανεβαίνει, εάν υπάρχουν ύποπτα ευρήματα φυσικών εξετάσεων ή εάν υπάρχουν οζίδια, μπορεί να γίνει σάρωση RAI ή και βιοψία, για να προσδιοριστεί εάν υπάρχει υποτροπή.
Υποτροπή καρκίνου του θυρεοειδούς
Αν και η υποτροπή του καρκίνου του θυρεοειδούς δεν είναι συχνή, υπάρχουν πολλές διαθέσιμες επιλογές θεραπείας, εάν συμβεί. Εάν εντοπιστεί υποτροπή καρκίνου στους λεμφαδένες του λαιμού, η καλύτερη πορεία δράσης είναι συνήθως μια επέμβαση για την απομάκρυνση των προσβεβλημένων όζων ή πρόσθετη θεραπεία με χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου.
Προκειμένου να προσδιοριστεί η καλύτερη θεραπεία για τον υποτροπιάζοντα καρκίνο του θυρεοειδούς, είναι σημαντικό να συνεργαστείτε με μια έμπειρη ομάδα ειδικών του θυρεοειδούς.
