Η έρευνα έχει δείξει ότι ο κίνδυνος επιπλοκών στη χειρουργική επέμβαση σχετίζεται άμεσα με την εμπειρία του χειρουργού. Επειδή η χειρουργική επέμβαση των επινεφριδίων είναι σχετικά ασυνήθιστη, είναι σημαντικό να βρεθεί ένας χειρουργός που ειδικεύεται σε αυτόν τον τύπο χειρουργικής επέμβασης. Σε έμπειρα χέρια, οι κίνδυνοι χειρουργικής επέμβασης των επινεφριδίων, ειδικά η λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή, είναι χαμηλοί.
Γενικοί κίνδυνοι από επινεφριδεκτομή
Όπως συμβαίνει με οποιαδήποτε επέμβαση, υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης και αιμορραγίας. Οι λοιμώξεις από πληγές (δηλ. λοίμωξη στο δέρμα στο σημείο τομής) και απόστημα (δηλαδή λοίμωξη στο εσωτερικό) εμφανίζονται σε περίπου 1 έως 2% των περιπτώσεων, αλλά είναι πιο πιθανό σε ανοικτές επεμβάσεις.
Οι λοιμώξεις είναι πιο συχνές σε ασθενείς με σύνδρομο Cushing επειδή αυτή η ασθένεια προκαλεί κακή επούλωση πληγών.
Παρομοίως, παρόλο που τα επινεφρίδια κάθονται δίπλα σε μερικά από τα μεγαλύτερα αιμοφόρα αγγεία του σώματος, η σημαντική αιμορραγία και η ανάγκη μετάγγισης αίματος είναι σπάνιες και συμβαίνουν σε λιγότερο από το 1% των περιπτώσεων. Αυτό είναι επίσης πιο πιθανό να συμβεί κατά τη διάρκεια ανοικτών χειρουργικών επεμβάσεων και σε ασθενείς που έχουν φαιοχρωμοκύτωμα / παραγαγγλίωμα και πολύ μεγάλους όγκους.
Ένα άλλο πιθανό πρόβλημα από οποιοδήποτε είδος χειρουργικής επέμβασης είναι ο σχηματισμός θρόμβων αίματος (δηλ. DVT ή βαθιά φλεβική θρόμβωση). Αυτοί οι θρόμβοι αίματος μπορούν να σπάσουν και να ταξιδέψουν στους πνεύμονες (π.χ. PE ή πνευμονική εμβολή). Προκειμένου να αποφευχθούν θρόμβοι αίματος, τοποθετούνται διαδοχικές συσκευές συμπίεσης (δηλ. Venodynes) στα πόδια πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη χειρουργική επέμβαση για να διατηρηθεί η κυκλοφορία. Επιπρόσθετα, μπορεί να δοθεί ένεση με ήπιο αραιωτικό αίματος. Ευτυχώς, το DVT και το PE είναι πολύ σπάνια.
Οι πνευμονικές λοιμώξεις (πνευμονία) είναι σπάνιες σε ασθενείς που είχαν λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή, αλλά μπορούν να συμβούν σε έως και 6% των ασθενών μετά από ανοιχτή επινεφριδεκτομή.
Οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση στην κοιλιακή χώρα μπορεί να προκαλέσει την ένταση των εντέρων για σύντομο χρονικό διάστημα μετά την επέμβαση που ονομάζεται ειλεός. Ο ειλεός συμβαίνει σε λιγότερο από 3% των ασθενών και συνήθως είναι συνηθέστερος με λίγες ημέρες έως μια εβδομάδα από την επέμβαση. Ο ειλεός είναι πιο συχνό μετά από ανοιχτή επινεφριδεκτομή.
Τέλος, ο κίνδυνος εγκεφαλικού επεισοδίου, καρδιακή προσβολή και άλλα σημαντικά προβλήματα είναι εξαιρετικά σπάνια και εξαρτώνται κυρίως από τη συνολική υγεία του ασθενούς και άλλα ιατρικά θέματα. Οι ασθενείς θα πρέπει να έχουν προεγχειρητική αξιολόγηση για να βοηθήσουν στον προσδιορισμό αυτών των κινδύνων και των πιθανών τρόπων αποφυγής τους.
Ανεπάρκεια αδρεναλίνης
Η ανεπάρκεια των επινεφριδίων είναι ένα απειλητικό για τη ζωή πρόβλημα όπου το σώμα δεν παράγει αρκετά στεροειδή. Οι ασθενείς των οποίων ο άλλος επινεφριδιακός αδένας είναι φυσιολογικός δεν πρέπει να αναπτύξουν επινεφριδιακή ανεπάρκεια.
Στην πραγματικότητα, ένα άτομο χρειάζεται μόνο περίπου το 33% του συνολικού όγκου των επινεφριδίων για να είναι φυσιολογικό από άποψη ορμονών. Επομένως, η αφαίρεση μόνο ενός επινεφριδίου πρέπει να αφήσει τους ασθενείς με περισσότερο από αρκετό επινεφρίδιο.
Η ανεπάρκεια των επινεφριδίων συμβαίνει συνήθως μόνο σε ασθενείς με σύνδρομο Cushing, όπου ο άλλος επινεφριδιακός αδένας προσωρινά «κοιμάται» επειδή ο όγκος το έχει καταστείλει ή σε ασθενείς που έχουν αφαιρεθεί και τα δύο επινεφρίδια που δεν λαμβάνουν αρκετή αντικατάσταση στεροειδών σε μορφή χαπιού. Τα συμπτώματα αυτής της κατάστασης περιλαμβάνουν γενικά αδιαθεσία, ναυτία, εμετό και σύγχυση. Οι ασθενείς μπορεί επίσης να υποστούν κατάθλιψη και οι γιατροί τους θα πρέπει να ενημερώνονται αμέσως εάν φίλοι, οικογένεια ή συνάδελφοι παρατηρήσουν αλλαγή στη συμπεριφορά του ασθενούς.
Ασθενείς που είχαν επινεφριδεκτομή για Cushing’s μπορεί να χρειάζονται στεροειδή φάρμακα για ένα έτος ή περισσότερο μετά από χειρουργική επέμβαση. Οι ασθενείς που είχαν αφαιρέσει και τα δύο επινεφρίδια, θα χρειαστούν στεροειδή δια βίου.
Τραυματισμός στα γύρω όργανα
Τα επινεφρίδια περιβάλλονται από διάφορα όργανα και μεγάλα αιμοφόρα αγγεία που μπορεί σπάνια να τραυματιστούν καθώς απομακρύνονται (δηλαδή κινητοποιούνται) κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Ο αριστερός επινεφριδιακός αδένας περιβάλλεται από το σπλήνα, το πάγκρεας, το στομάχι, τα νεφρά, το παχύ έντερο και τα αιμοφόρα αγγεία τους. Αν και είναι σπάνιο να πειραχτούν ένα από αυτά τα όργανα (δηλαδή λιγότερο από 1%), ο σπλήνας είναι ο πιο συχνά τραυματισμένος και μπορεί μερικές φορές να χρειαστεί να αφαιρεθεί.
Ο επινεφριδιακός αδένας περιβάλλεται από το συκώτι, το δωδεκαδάκτυλο (δηλαδή το 1ο μέρος του λεπτού εντέρου), το κόλον, το πάγκρεας, τους νεφρούς και την κατώτερη φλέβα (π.χ. IVC – η μεγαλύτερη φλέβα στο σώμα που παίρνει αίμα από το κάτω μισό του σώμα πίσω στην καρδιά). Ένας τραυματισμός στα αιμοφόρα αγγεία του νεφρού μπορεί να οδηγήσει σε υπέρταση (υψηλή αρτηριακή πίεση).
Πώς γίνεται η ανάκαμψη;
Μετά την επέμβαση , ο ασθενής θα ξυπνήσει από αναισθησία στην αίθουσα ανάρρωσης. Γενικά, οι ασθενείς θα πρέπει να μπορούν να τρώνε, να πίνουν και να περπατούν από το ίδιο βράδυ της επέμβασης.
Οι ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε ανοιχτή επέμβαση μπορεί να χρειαστεί να περιμένουν μέχρι την επόμενη μέρα για να μπορέσουν να κάνουν αυτά τα πράγματα. Ο καθετήρας Foley (δηλαδή ένας ειδικός καθετήρας τοποθετημένος στην ουροδόχο κύστη για τη συλλογή ούρων) αφαιρείται συνήθως εντός 12 ωρών από το τέλος της επέμβασης.
Δυσφορία μετά την επέμβαση
Οι ασθενείς που είχαν λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση έχουν κάποια δυσφορία στα σημεία τομής, αλλά πολύ λιγότερο από τους ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε ανοιχτή χειρουργική επέμβαση. Μετεγχειρητικά, οι ασθενείς θα μπορούν να ελέγχουν τα δικά τους φάρμακα για τον πόνο χρησιμοποιώντας ένα κουμπί που ονομάζεται PCA (δηλαδή αναισθησία ελεγχόμενη από τον ασθενή). Αυτό το σύστημα είναι μια αντλία IV με ένα κουμπί που ο ασθενής μπορεί να πιέσει για να πάρει φάρμακα για τον πόνο όπως απαιτείται.
Καθώς ο ασθενής είναι σε θέση να φάει και ο πόνος είναι υπό καλό έλεγχο, τα IV ναρκωτικά φάρμακα θα αλλάξουν σε ένα ήπιο ναρκωτικό φάρμακο σε μορφή χαπιού που παρέχει μακροχρόνια και πιο ομοιόμορφο έλεγχο του πόνου. Εκτός από το ναρκωτικό φάρμακο, στους ασθενείς θα χορηγείται συνήθως ένα ΜΣΑΦ (δηλαδή μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα) όπως το Toradol, το Tylenol ή το Ibuprofen προκειμένου να μειωθεί η ποσότητα του ναρκωτικού πόνου που απαιτείται.
Έξοδος από το νοσοκομείο
Μετά τη λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή, οι ασθενείς μπορεί να αναχωρήσουν από το νοσοκομείο ήδη από την επόμενη ημέρα της χειρουργικής επέμβασης.
Οι ασθενείς με σύνδρομο Cushing μπορεί να κληθούν να παραμείνουν για 2 έως 3 ημέρες για να ξεκινήσουν το στεροειδές τους (δηλαδή μειώνοντας αργά την ποσότητα των στεροειδών χαπιών που παίρνουν). Από την άλλη πλευρά, μετά από ανοιχτή επινεφριδεκτομή, οι ασθενείς μένουν κατά μέσο όρο 3 έως 5 ημέρες, κυρίως για να βοηθήσουν στον έλεγχο της μετεγχειρητικής δυσφορίας.
Μετά την έξοδο από το νοσοκομείο
Ο συνολικός χρόνος έως ότου οι ασθενείς νιώσουν φυσιολογικοί ποικίλλει. Μετά από λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή, οι περισσότεροι ασθενείς επέστρεψαν στην κανονική τους ρουτίνα μετά από 2 έως 4 εβδομάδες. Ο συνολικός χρόνος ανάρρωσης μετά από ανοιχτή επινεφριδεκτομή είναι σημαντικά βραδύτερος και οι ασθενείς θα πρέπει να προγραμματίσουν 4 έως 6 εβδομάδες ανάρρωσης.
Οι ασθενείς πρέπει να αποφεύγουν τη βαριά ανύψωση και έντονη δραστηριότητα για ένα μήνα για να αποφύγουν το σχηματισμό κήλης κατά την τομή. Οι ασθενείς μπορούν να κάνουν ντους 2 ημέρες μετά τη χειρουργική επέμβαση, αλλά θα πρέπει να αποφεύγουν το μπάνιο (βύθιση της τομής στο νερό) και κολύμπι για 1 εβδομάδα.
