Οι δύο κύριοι τρόποι εκτέλεσης μιας επέμβασης για την απομάκρυνση των επινεφριδίων (δηλαδή της επινεφριδεκτομής ) είναι η ελάχιστα επεμβατική ή η ανοιχτή επέμβαση.
Η πιο κοινή ελάχιστα επεμβατική διαδικασία είναι η λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή, η οποία περιλαμβάνει την πραγματοποίηση 3 ή 4 πολύ μικρών τομών και την αφαίρεση των επινεφριδίων χρησιμοποιώντας μια μικρή κάμερα και ειδικά όργανα.
Μόλις συμβουλευτεί ένας ασθενής να κάνει επινεφριδεκτομή, η απόφαση σχετικά με την προσέγγιση της χρήσης βασίζεται στα χαρακτηριστικά του όγκου, συμπεριλαμβανομένων του μεγέθους, του τύπου, της εμφάνισης σε μελέτες απεικόνισης και του εάν ο ασθενής είχε προηγουμένως χειρουργική επέμβαση στην κοιλιακή χώρα. Γενικά, η λαπαροσκοπική προσέγγιση προτιμάται από την ανοιχτή προσέγγιση επειδή η λαπαροσκόπηση μειώνει σημαντικά την ταλαιπωρία, επιταχύνει την επούλωση και αφήνει μόνο μικροσκοπικές ουλές πίσω.
Επιπλέον, μετά από λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή, η πλειονότητα των ασθενών είναι σε θέση να εγκαταλείψουν το νοσοκομείο την επόμενη ημέρα της επέμβασης.
Λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή
Οι χειρουργοί απομακρύνουν τη συντριπτική πλειονότητα των όγκων των επινεφριδίων λαπαροσκοπικά. Σε μια λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή, τα επινεφρίδια αφαιρούνται μέσω 3 ή 4 πολύ μικρών τομών (το καθένα σε μέγεθος περίπου ¼ έως ½ ίντσας) χρησιμοποιώντας μια μικρή κάμερα και ειδικά όργανα. Η λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή προσφέρει το συντομότερο χρόνο ανάρρωσης και το λιγότερο ποσό μετεγχειρητικού πόνου. Οι περισσότεροι ασθενείς μπορεί να εγκαταλείψουν το νοσοκομείο εντός μιας ή δύο ημερών από την επέμβαση.
Γενικά, οι όγκοι που είναι μικρότεροι από 10 cm σε μέγεθος με χαμηλό κίνδυνο καρκίνου των επινεφριδίων μπορεί να αφαιρεθούν λαπαροσκοπικά. Περίπου το 2% των λαπαροσκοπικών επεμβάσεων πρέπει να μετατραπούν (δηλαδή να αλλάξουν σε) στην παραδοσιακή ανοιχτή τομή. Οι πιο συνηθισμένοι λόγοι για τη μετατροπή σε ανοιχτή επέμβαση περιλαμβάνουν:
- σημάδια καρκίνου,
- απροσδόκητα ευρήματα,
- δύσκολη ανατομία,
- όγκο που είναι μεγαλύτερο από το αναμενόμενο και
- όγκο που έχει κολλήσει (δηλαδή εισβάλλει) στα γύρω όργανα.
Οι χειρουργοί εκτελούν δύο τύπους λαπαροσκοπικής επινεφριδεκτομής και προσαρμόζουν τη λειτουργία στο μέγεθος του όγκου και σε κάθε ασθενή:
Λαπαροσκοπική ενδοκοιλιακή προσέγγιση
Χρησιμοποιεί τρεις ή τέσσερις πολύ μικρές τομές στην κοιλιά τοποθετημένες ακριβώς κάτω από το θώρακα στο μέτωπο για να προσεγγίσει τα επινεφρίδια μέσω της κοιλιακής κοιλότητας. Αυτή είναι μια εξαιρετική προσέγγιση για όγκους όλων των τύπων και μεγεθών.
Λαπαροσκοπική οπισθοπεριτοναϊκή προσέγγιση
Χρησιμοποιεί τρεις πολύ μικρές τομές τοποθετημένες ακριβώς κάτω από το θώρακα στην πλάτη για να προσεγγίσει τα επινεφρίδια έξω από την κοιλιακή κοιλότητα (δηλαδή μέσω του περιτοναίου). Αυτή είναι μια εξαιρετική προσέγγιση για όγκους μεγέθους μικρότερου των 6 cm και για ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε προηγούμενη χειρουργική επέμβαση στην κοιλιακή χώρα. Αυτή είναι μια προηγμένη τεχνική που προσφέρεται μόνο σε μερικά επιλεγμένα ιδρύματα σε όλο τον κόσμο.
Ενώ οι ασθενείς που έχουν λαπαροσκοπική ενδοκοιλιακή επινεφριδεκτομή έχουν ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο και γρήγορη επιστροφή στην κανονική τους ζωή, όταν τους δίνεται η επιλογή, προτιμούμε να κάνουμε λαπαροσκοπική οπισθοπεριτοναϊκή επινεφριδεκτομή επειδή έχουμε διαπιστώσει ότι είναι ταχύτερη, προκαλεί λιγότερη δυσφορία και έχει λιγότερους κινδύνους από ότι ακόμη και μια λαπαροσκοπική ενδοκοιλιακή επινεφριδεκτομή.
Επιπλέον, οι ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε προηγούμενη κοιλιακή χειρουργική επέμβαση ενδέχεται να έχουν ουλώδη ιστό εντός της κοιλιάς (δηλαδή συμφύσεις) που μπορεί να δυσκολέψουν μια άλλη επέμβαση στην κοιλιά. Η λαπαροσκοπική οπισθοπεριτοναϊκή προσέγγιση αποφεύγει αυτόν τον ουλώδη ιστό επιτρέποντας στον χειρουργό να παραμείνει έξω από την κοιλιά εντελώς. Ωστόσο, δεν είναι όλοι οι ασθενείς υποψήφιοι για λαπαροσκοπική οπισθοπεριτοναϊκή προσέγγιση. Ασθενείς με όγκους μεγαλύτερους από 6 cm, έχουν προβλήματα στην πλάτη ή / και ΔΜΣ> 35.
Διαβάστε για την αντιμετώπιση του καρκίνου των επινεφριδίων
Ανοικτή επινεφριδεκτομή
Ενώ οι περισσότεροι όγκοι των επινεφριδίων μπορούν να αφαιρεθούν λαπαροσκοπικά, ορισμένοι όγκοι των επινεφριδίων πρέπει να αφαιρεθούν μέσω μιας παραδοσιακής ανοιχτής επέμβασης. Μεγαλύτεροι όγκοι (συνήθως μεγέθους άνω των 10 έως 15 εκατοστών) και όγκοι που πιστεύεται ότι είναι καρκίνος των επινεφριδίων συνήθως απομακρύνονται μέσω ανοιχτής επέμβασης.
Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε ανοικτή επινεφριδεκτομή παραμένουν συχνά στο νοσοκομείο για λίγες ημέρες μετά την επέμβαση. Ανάλογα με το μέγεθος και τον τύπο του όγκου, υπάρχουν τρεις τύποι ανοιχτών επεμβάσεων:
1. Ενδοκοιλιακή προσέγγιση
Χρησιμοποιεί είτε μια κάθετη τομή στο κέντρο της κοιλιάς είτε μια τομή κατά μήκος του κάτω μέρους του θώρακα. Αυτή η προσέγγιση έχει το πλεονέκτημα να δίνει στον χειρουργό πρόσβαση και στα δύο επινεφρίδια μέσω μιας τομής. Το κύριο μειονέκτημα αυτής της προσέγγισης είναι ότι ορισμένα διαφορετικά όργανα πρέπει να απομακρυνθούν για να φτάσει στον επινεφρίδιο. Αυτή η ανάγκη απομάκρυνσης των οργάνων αυξάνει τον κίνδυνο τραυματισμού των γύρω οργάνων.
2. Θωρακοκοιλιακή προσέγγιση
Χρησιμοποιεί μια μεγάλη τομή που εκτείνεται μέσω του στήθους, της κοιλιάς και του διαφράγματος, παρέχοντας ευρεία πρόσβαση στην περιοχή. Αν και είναι πιο επεμβατική, αυτή η προσέγγιση επιλέγεται για πολύ μεγάλους κακοήθεις όγκους όταν ο χειρουργός χρειάζεται μέγιστη πρόσβαση για να αφαιρέσει τον όγκο με ασφάλεια.
3. Οπισθοπεριτοναϊκή προσέγγιση
Χρησιμοποιεί μια τομή κάτω από το 11ο πλευρό, μέρος της οποίας μπορεί να αφαιρεθεί τη στιγμή της χειρουργικής επέμβασης. Αυτή η πλευρική τομή παρέχει εξαιρετική έκθεση χωρίς να χρειάζεται να εισέλθει στην κοιλιακή κοιλότητα ή στο στήθος. Σε αυτήν την προσέγγιση, τα γύρω όργανα δεν χρειάζεται να απομακρυνθούν για να φτάσει ο χειρουργός στα επινεφρίδια, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο επιπλοκών.
Μερική επινεφριδεκτομή
Ο φλοιός είναι το μέρος του επινεφριδίου που κάνει την κορτιζόλη, μια απαραίτητη ορμόνη. Εάν ο φλοιός των επινεφριδίων ενός ατόμου αφαιρεθεί κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης επινεφριδίων, αυτός ή αυτή μπορεί να αναπτύξει ανεπάρκεια επινεφριδίων και μπορεί να χρειαστεί να λάβει στεροειδή φάρμακα. Για να αποφευχθεί αυτό, οι χειρουργοί μπορούν σε ορισμένες περιπτώσεις να διατηρήσουν μέρος του φυσιολογικού επινεφριδιακού φλοιού. Αυτό μπορεί να είναι εφικτό εάν ένας ασθενής έχει διμερείς όγκους επινεφριδίων (όγκους και στα δύο επινεφρίδια) ή όγκους που είναι μικροί και προφανώς όχι καρκίνοι (όπως τα αδενώματα που παράγουν αλδοστερόνη).
Μια μερική επινεφριδεκτομή συνήθως περιλαμβάνει την αφαίρεση μόνο του όγκου με ένα λεπτό χείλος φυσιολογικού ιστού. Η μερική επινεφριδεκτομή μπορεί να γίνει μέσω οποιασδήποτε από τις λαπαροσκοπικές ή ανοιχτές προσεγγίσεις που περιγράφονται παραπάνω. Ένας έμπειρος χειρουργός επινεφριδίων πρέπει να εξηγήσει τους κινδύνους και τα οφέλη αυτής της προσέγγισης,
