Το πάγκρεας είναι ένας αδένας που εκκρίνει τις ορμόνες που χρειάζεται ένα άτομο για να επιβιώσει, συμπεριλαμβανομένης της ινσουλίνης . Πριν από δεκαετίες, σοβαρά προβλήματα με το πάγκρεας ήταν σχεδόν πάντα θανατηφόρα. Τώρα, είναι δυνατό οι άνθρωποι να ζουν χωρίς πάγκρεας.
Η χειρουργική επέμβαση για την απομάκρυνση του παγκρέατος ονομάζεται παγκρεατεκτομή. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι μερική, αφαιρώντας μόνο το άρρωστο τμήμα του παγκρέατος ή ένας χειρουργός μπορεί να αφαιρέσει ολόκληρο το πάγκρεας.
Μια πλήρης παγκρεατεκτομή που αφαιρεί ολόκληρο το πάγκρεας απαιτεί επίσης την αφαίρεση τμημάτων του στομάχου, ενός τμήματος του λεπτού εντέρου που ονομάζεται δωδεκαδάκτυλο και του άκρου του χοληφόρου αγωγού. Η χοληδόχος κύστη και ο σπλήνας μπορούν επίσης να αφαιρεθούν.
Αυτή η εκτεταμένη χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι επικίνδυνη και μεταβαλλόμενη. Μετά από μια παγκρεατεκτομή, ένα άτομο θα αναπτύξει διαβήτη. Πρέπει να αλλάξουν τη διατροφή και τον τρόπο ζωής τους και θα πρέπει να λαμβάνουν ινσουλίνη για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να παράγουν αρκετή ινσουλίνη αναπτύσσουν διαβήτη, γι ‘αυτό και η αφαίρεση του παγκρέατος ενεργοποιεί αυτόματα την κατάσταση.
Η αφαίρεση του παγκρέατος μπορεί επίσης να μειώσει την ικανότητα του σώματος να απορροφά θρεπτικά συστατικά από τα τρόφιμα. Χωρίς τεχνητές ενέσεις ινσουλίνης και πεπτικά ένζυμα, ένα άτομο χωρίς πάγκρεας δεν μπορεί να επιβιώσει.
Μια μελέτη του 2016 διαπίστωσε ότι περίπου τα τρία τέταρτα των ανθρώπων χωρίς καρκίνο, επέζησαν τουλάχιστον 7 χρόνια μετά την αφαίρεση του παγκρέατος. Μεταξύ αυτών με καρκίνο, τα ποσοστά επιβίωσης μετά τα 7 έτη κυμάνθηκαν από 30-64%, ανάλογα με τον τύπο καρκίνου που είχαν και τον βαθμό στον οποίο είχε εξαπλωθεί.
Ενώ είναι δυνατόν να ζούμε χωρίς πάγκρεας, οι γιατροί συστήνουν μόνο την αφαίρεση του παγκρέατος όταν ένα άτομο έχει σοβαρή ιατρική κατάσταση, όπως σοβαρή υποτροπιάζουσα παγκρεατίτιδα ή καρκίνο του παγκρέατος.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ιατρικές θεραπείες μπορούν να πάρουν τη θέση του παγκρέατος, αλλά οι άνθρωποι που ζουν χωρίς πάγκρεας απαιτούν επιμελή παρακολούθηση και ιατρική περίθαλψη. Η αφαίρεση του παγκρέατος σημαίνει επίσης ότι ένα άτομο θα πρέπει να κάνει μια ποικιλία αλλαγών στον τρόπο ζωής, που μπορεί να δυσκολευτεί να προσαρμοστεί.
