Όπως και σε όλους τους υπερθυρεοειδείς ασθενείς, εάν υπάρχει υπερβολική θυρεοειδής ορμόνη, κάθε λειτουργία του οργανισμού τείνει να επιταχύνει. Ωστόσο, ενώ ο νεότερος ασθενής έχει συχνά πολλαπλά συμπτώματα που σχετίζονται με τον υπερδραστήριο θυρεοειδή, ο ηλικιωμένος ασθενής μπορεί να έχει μόνο ένα ή δύο συμπτώματα. Για παράδειγμα:
- μια αίσθηση τρέμουλου της καρδιάς του
- κάποια δυσφορία στο στήθος στην αναρρίχηση σκαλοπατιών
- κατάθλιψη και
- αίσθημα τρόμου.
Αντιμετώπιση του υπερθυρεοειδισμού σε ηλικιωμένους
Όπως και με νεότερους ασθενείς, η θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού στον ηλικιωμένο ασθενή περιλαμβάνει αντιθυρεοειδή φάρμακα και ραδιενεργό ιώδιο. Η χειρουργική επέμβαση θυρεοειδή σπανίως συνιστάται λόγω αυξημένων λειτουργικών κινδύνων στον ηλικιωμένο ασθενή.
Ενώ η ασθένεια του Graves εξακολουθεί να είναι μια κοινή αιτία υπερθυρεοειδισμού, ο τοξικός οζώδης βρογχόσιος συναντάται πιο συχνά στον ηλικιωμένο ασθενή. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, οι επιδράσεις της αλλαγής στη λειτουργία του θυρεοειδούς σε άλλα συστήματα του σώματος πρέπει να παρακολουθούνται στενά, λόγω της αυξημένης πιθανότητας συνυπάρχουσας καρδιακής νόσου και θυρεοειδούς ασθένειας σε ηλικιωμένους ασθενείς.
Τις περισσότερες φορές, η λειτουργία του θυρεοειδούς τίθεται υπό έλεγχο πρώτα με αντιθυρεοειδή φάρμακα (προπυλοθειουρακίλη ή μεμιμαζόλη) πριν από οριστική θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο.
Κατά την αρχική φάση της θεραπείας, οι γιατροί θα παρατηρήσουν στενή καρδιακή λειτουργία λόγω της επίδρασης της αλλαγής των επιπέδων της θυρεοειδικής ορμόνης στην καρδιά.
Τα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού μπορούν να τεθούν υπό έλεγχο με συμπληρωματικά φάρμακα, όπως βήτα-αδρενεργικά αναστολείς (προπρανολόλη, μετοπρολόλη, τα οποία συχνά χορηγούνται για να επιβραδύνουν τον ταχύ ρυθμό της καρδιάς, παρόλο που πρέπει να χορηγούνται με προσοχή στον ασθενή με συνυπάρχουσα συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια και η δόση πρέπει να μειωθεί όταν η λειτουργία του θυρεοειδούς ελέγχεται στο φυσιολογικό εύρος.
Τα συμπτώματα και τα σημάδια της στηθάγχης και της καρδιακής ανεπάρκειας πρέπει να αντιμετωπιστούν παράλληλα με τη θεραπεία για να ελέγχεται η λειτουργία του θυρεοειδούς.
Όταν η λειτουργία του θυρεοειδούς διατηρηθεί στο φυσιολογικό εύρος με φάρμακα δια του στόματος, ο γιατρός και ο ασθενής μπορούν να αποφασίσουν μαζί για την οριστική θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο. Υπάρχει κάποια διαμάχη σχετικά με το ποιο είναι το φυσιολογικό επίπεδο TSH για τους ηλικιωμένους ασθενείς.
Γενικά, γίνεται προσπάθεια να καταστεί η λειτουργία του θυρεοειδούς είτε φυσιολογική είτε χαμηλή σε έναν ηλικιωμένο ασθενή που υποβλήθηκε σε θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο.
Η θεραπεία μιας υπολειτουργικής θυρεοειδούς κατάστασης (υποθυρεοειδισμός) είναι συνήθως πιο απλή από το πρόβλημα του υποτροπιάζοντος υπερθυρεοειδισμού στον ηλικιωμένο ασθενή, εξαιτίας της επίδρασης που μπορεί να έχει ο υπερθυρεοειδισμός στην καρδιά, όπως αναφέρθηκε παραπάνω.
Μια συχνή κλινική ανησυχία είναι η θεραπεία ασθενών με φυσιολογική Τ4 και Τ3 με κατασταλμένη TSH. Μια απομονωμένη χαμηλή TSH είναι ιδιαίτερα συχνή σε ηλικιωμένους ασθενείς. Οι περισσότεροι κλινικοί ιατροί θα ακολουθήσουν αυτούς τους ασθενείς,
