Το παχύ έντερο
Το παχύ έντερο είναι το τελευταίο μέρος του πεπτικού σωλήνα.
Η τροφή χωνεύεται στο στομάχι και στο λεπτό έντερο. Το σώμα εξάγει τα θρεπτικά συστατικά που είναι χρήσιμα για τη λειτουργία του. Τα απόβλητα τροφίμων (ουσίες που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τον οργανισμό) μεταδίδονται στη συνέχεια στο παχύ έντερο σε υγρή μορφή.
Το παχύ έντερο απορροφά νερό από αυτά τα απόβλητα μέχρι να αποκτήσει ημι-στερεά κόπρανα. Αυτά στη συνέχεια περνούν στο ορθό πριν εκκενωθεί μέσω του πρωκτού.
Το παχύ έντερο βρίσκεται στην κοιλιά, μεταξύ του λεπτού εντέρου και του ορθού. Έχει μήκος περίπου 1,5 m.
Χωρίζεται σε 4 τμήματα:
- Το δεξί κόλον, που ονομάζεται επίσης ανερχόμενο κόλον, βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του σώματος. Ξεκινά με το τυφλό που συνδέει το κόλον με το λεπτό έντερο και εκτείνεται προς τα πάνω στο εγκάρσιο κόλον.
- Το εγκάρσιο κόλον διασχίζει το άνω μέρος της κοιλιάς. Συνδέει το δεξί κόλον με το αριστερό κόλον.
- Η αριστερή άνω και κάτω τελεία, που ονομάζεται επίσης φθίνουσα άνω και κάτω τελεία, διατρέχει την αριστερή πλευρά του σώματος. Ξεκινά από το εγκάρσιο κόλον και εκτείνεται μέχρι το σιγμοειδές κόλον.
- Το σιγμοειδές κόλον είναι το τελευταίο τμήμα του παχέος εντέρου. Συνδέει το αριστερό κόλον με το ορθό.
Καθώς τα κόπρανα κινούνται μέσω του παχέος εντέρου, γίνονται όλο και πιο συμπαγείς. Στο δεξιό κόλον είναι υγρά, ενώ στο αριστερό κόλον είναι ημιστερεά.
Ο καρκίνος μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιοδήποτε μέρος του παχέος εντέρου. Ωστόσο, σε περισσότερες από τις μισές περιπτώσεις, ο καρκίνος επηρεάζει το σιγμοειδές κόλον.
Το τοίχωμα του παχέος εντέρου αποτελείται από τέσσερα διαφορετικά στρώματα που επικαλύπτονται:
- Η βλεννογόνος (εσωτερικά στρώμα),
- Το υποβλεννογόνο,
- Το μυώδες (δύο στρώματα μυών),
- Το εξωτερικό στρώμα, το οποίο αποτελεί μέρος του περιτοναίου.
Οι καρκίνοι του παχέος εντέρου εμφανίζονται συχνότερα στη βλεννογόνο. Στη συνέχεια εξαπλώνονται σε άλλα στρώματα καθώς εξελίσσονται.
Καρκίνος του παχέος εντέρου
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου ξεκινά από κύτταρα που ευθυγραμμίζουν την εσωτερική επένδυση του παχέος εντέρου. Σε πάνω από το 80% των περιπτώσεων, προέρχεται από έναν καλοήθη όγκο, που ονομάζεται αδενωματώδης πολύποδας, ο οποίος αναπτύσσεται αργά και τελικά γίνεται καρκινικός.
Κάθε καρκίνος είναι μοναδικός και ορίζεται συγκεκριμένα ανάλογα:
- με τη θέση του στο παχύ έντερο,
- το βάθος του στο τοίχωμα, ανεξάρτητα από το εάν επηρεάζονται ή όχι λεμφαδένες κοντά στο παχύ έντερο και
- εάν υπάρχουν ή όχι μεταστάσεις σε άλλα όργανα.
Η επιλογή των θεραπειών προσαρμόζεται στην περίπτωσή σας. Αρκετοί γιατροί από διαφορετικές ειδικότητες συναντιούνται για να συζητήσουν πιθανές θεραπευτικές λύσεις για εσάς. Βασίζονται σε συστάσεις για ορθές πρακτικές. Μπορεί επίσης να σας προσφερθεί να συμμετάσχετε σε μια κλινική δοκιμή.
Η ομάδα που σας υποστηρίζει περιλαμβάνει επαγγελματίες από διαφορετικές ειδικότητες: γαστρεντερολόγος, ιατρικός ογκολόγος, χειρουργός, παθολόγος, ψυχίατρος ή ψυχολόγος, νοσοκόμα, κτλ.
Η θεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου βασίζεται κυρίως στη χειρουργική επέμβαση, η οποία στοχεύει στη θεραπεία του καρκίνου αφαιρώντας το τμήμα του παχέος εντέρου που επηρεάζεται από τον όγκο. Η επέμβαση απαιτεί μέση νοσοκομειακή παραμονή επτά ημερών. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες (διαταραχές εντερικής διέλευσης, πόνος, κόπωση κ.λπ.) μπορεί να παραμείνουν για μερικές εβδομάδες και πρέπει να αντιμετωπίζονται συστηματικά.
Ο όγκος και όλα τα στοιχεία που αφαιρέθηκαν κατά τη διάρκεια της επέμβασης (αιμοφόρα αγγεία, λεμφαδένες) υποβάλλονται σε ανατομικοπαθολογική εξέταση. Αυτή η εξέταση, που πραγματοποιείται με μικροσκόπιο, καθιστά δυνατή την εκτίμηση της έκτασης της νόσου και την απόφαση εάν η χειρουργική επέμβαση θα πρέπει να συμπληρωθεί με χημειοθεραπεία.
Η χημειοθεραπεία είναι θεραπεία με φάρμακα κατά του καρκίνου. Στόχος του είναι να μειώσει τον κίνδυνο επανεμφάνισης.
Υπάρχουν πολλά φάρμακα χημειοθεραπείας που το καθένα έχει διαφορετικούς τρόπους δράσης. Συνήθως, πολλά φάρμακα συνδυάζονται για να κάνουν τη θεραπεία πιο αποτελεσματική. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες ποικίλλουν από φάρμακο σε φάρμακο και από άτομο σε άτομο. Προσφέρονται θεραπείες ή προληπτικά μέτρα για τον περιορισμό τους όσο το δυνατόν περισσότερο. Εάν είναι απαραίτητο, ο γιατρός σας μπορεί να προσαρμόσει τη θεραπεία σας μεταβάλλοντας τις δόσεις ή αλλάζοντας το φάρμακο.
Η φροντίδα του καρκίνου είναι πρέπει να είναι ολοκληρωμένη και να περιλαμβάνει όλη τη φροντίδα και υποστήριξη που μπορεί να χρειαστείτε από τη διάγνωση, κατά τη διάρκεια και μετά τη θεραπεία: ψυχολογική υποστήριξη για εσάς και τα αγαπημένα σας πρόσωπα, κοινωνική υποστήριξη, διαχείριση πόνου, διατροφική παρακολούθηση , και τα λοιπά.
