Ο καρκίνος του παραθυρεοειδούς είναι εξαιρετικά σπάνιος και εμφανίζεται σε μόνο 1 στoυς 2 εκατομμύρια ανθρώπους.
Οι ασθενείς με καρκίνο του παραθυρεοειδούς έχουν συνήθως πολύ υψηλά επίπεδα PTH (συνήθως πάνω από 5 φορές το ανώτερο όριο των φυσιολογικών τιμών) και πολύ υψηλά επίπεδα ασβεστίου (συχνά υψηλότερα από 13 έως 14 mg / dL). Επιπλέον, σε αντίθεση με τις περισσότερες περιπτώσεις παραθυρεοειδούς νόσου όπου οι υπερδραστήριοι παραθυρεοειδείς αδένες δεν μπορούν να γίνουν αισθητοί, οι ασθενείς με καρκίνο παραθυρεοειδούς μπορεί να έχουν μεγάλο όγκο στο λαιμό.
Μέχρι τη στιγμή που έχει βρεθεί ο καρκίνος του παραθυρεοειδούς, συνήθως έχει εξελιχθεί σε γύρω δομές όπως ο μυς και ο λοβός του θυρεοειδούς. Η καλύτερη πιθανότητα θεραπείας του καρκίνου του παραθυρεοειδούς είναι η χειρουργική αφαίρεση του καρκίνου, του λοβού του θυρεοειδούς και τυχόν δομών στις οποίες έχει αναπτυχθεί ο καρκίνος.
Καρκίνος του παραθυρεοειδούς
Μετά τη χειρουργική επέμβαση, ο ασθενής πρέπει να παρακολουθείται στενά με εξετάσεις αίματος και εξετάσεις απεικόνισης όπως υπερηχογράφημα ή σάρωση ΡΕΤ σε τακτικά προγραμματισμένα διαστήματα για να αναζητήσει υποτροπή (δηλαδή καρκίνο που μεγαλώνει ξανά). Εάν υπάρχει υποτροπή, οι περισσότεροι ασθενείς θα κάνουν άλλη μια επέμβαση για να αφαιρέσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τον καρκίνο.
Οι ασθενείς μπορούν επίσης να ξεκινήσουν με ένα φάρμακο που ονομάζεται Cinacalcet (Sensipar), το οποίο κάνει το σώμα να μειώσει τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα. Η χημειοθεραπεία και η ακτινοθεραπεία δεν λειτουργούν καλά κατά του καρκίνου του παραθυρεοειδούς.
Λέμφωμα θυρεοειδούς
Το λέμφωμα είναι μια ασθένεια στην οποία τα λεμφοκύτταρα (δηλαδή τα κύτταρα του αίματος που καταπολεμούν τη μόλυνση) μετατρέπονται σε καρκινικά κύτταρα. Στο λέμφωμα του θυρεοειδούς, τα λεμφοκύτταρα του θυρεοειδούς μετατρέπονται σε καρκινικά κύτταρα.
Το λέμφωμα του θυρεοειδούς είναι μια πολύ σπάνια ασθένεια που αντιπροσωπεύει 1 έως 2% όλων των καρκίνων του θυρεοειδούς και 1 έως 2% όλων των λεμφωμάτων έξω από τους λεμφαδένες. Οι περισσότεροι ασθενείς είναι μεγαλύτεροι με μέση ηλικία τα 60 χρόνια. Εάν διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί σωστά, η πρόγνωση είναι πολύ καλή.
Σημάδια και συμπτώματα
Σε αντίθεση με τους περισσότερους καρκίνους του θυρεοειδούς που δεν προκαλούν συμπτώματα, τα λεμφώματα του θυρεοειδούς τείνουν να αναπτύσσονται πολύ γρήγορα (μερικές φορές σε λίγες εβδομάδες) και προκαλούν συμπτώματα συμπίεσης που περιλαμβάνουν δυσκολία στην κατάποση, τροφή ή χάπια που “κολλούν” όταν καταποθούν και πίεση ή δύσπνοια όταν ξαπλώνετε. Οι ασθενείς συνήθως παρατηρούν μια σταθερή μάζα που μπορούν να αισθανθούν ή μια ορατή μάζα (δηλαδή μια μάζα που μπορούν να δουν).
Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ασθενείς μπορεί να αναπτύξουν βραχνάδα. Ασθενείς με συμπτώματα συμπίεσης, διευρυμένοι λεμφαδένες, βραχνάδα ή / και μια ταχέως αναπτυσσόμενη μάζα στον αυχένα, πρέπει να ζητήσουν αμέσως ιατρική αξιολόγηση.
Όπως και με άλλες μορφές λεμφώματος, οι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν «συμπτώματα Β» που περιλαμβάνουν:
- απώλεια βάρους,
- πυρετούς,
- νυχτερινές εφιδρώσεις και
- ολική φαγούρα στο σώμα.
Διάγνωση λεμφώματος
Οι ασθενείς με ιστορικό ταχέως αναπτυσσόμενης μάζας του αυχένα με ή χωρίς συμπτώματα συμπίεσης θα πρέπει να αξιολογούνται αμέσως. Άλλες μορφές καρκίνου του θυρεοειδούς που μπορούν να εμφανιστούν όπως ένα λέμφωμα θυρεοειδούς περιλαμβάνουν:
- τον αναπλαστικό καρκίνο του θυρεοειδούς και
- τον προχωρημένο καρκίνο του θυρεοειδούς του μυελού.
Είναι σημαντικό να γίνει διάκριση μεταξύ ενός αναπλαστικού καρκίνου του θυρεοειδούς και του λεμφώματος του θυρεοειδούς, επειδή η θεραπεία και η πρόγνωση είναι πολύ διαφορετικές. Μία βιοψία μπορεί μερικές φορές να αποσαφηνίσει τη διαφορά μεταξύ του λεμφώματος του θυρεοειδούς και μιας άλλης αιτίας, αλλά συχνά απαιτείται χειρουργική βιοψία.
Αφού γίνει η διάγνωση του λεμφώματος του θυρεοειδούς, μπορεί να γίνει ολική σάρωση PET σώματος για να αναζητηθεί λέμφωμα αλλού στο σώμα, προκειμένου να τεθεί σε στάδιο ο ασθενής.
Θεραπεία
Η χημειοθεραπεία είναι η θεραπεία επιλογής για τα περισσότερα λεμφώματα του θυρεοειδούς. Συχνά, δίνοντας μερικές δόσεις χημειοθεραπείας, το λέμφωμα του θυρεοειδούς συρρικνώνεται σε μέγεθος.
Η χημειοθεραπεία είναι τόσο επιτυχής στη θεραπεία του λεμφώματος του θυρεοειδούς που σπάνια απαιτείται χειρουργική επέμβαση.
Η εξωτερική ακτινοβολία δέσμης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει στη συρρίκνωση του λεμφώματος ενώ χορηγείται η χημειοθεραπεία.
